Често ќе чуете: “Шефе, дај еден вранец ама кочан ладен да биде”. Од тука натаму се е јасно. Потребна е основна едукација. Во 19 век во Франција е утврден терминот шамбрирање или ашамбрирање. Тоа значи, доведување на виното на собна температура. Во тоа време кога виното се носело од визбата во домот се оставало неколку часа да отстои и ја прими собната температура. Но, собната температура не е исто што и денес. Тогаш становите се загревале на максимум 18 степени Целзиусови. Тоа е всушност и денес максималната температура на кој се пијат црвените вина со значајана танинска структура, постари вина со силно тело. Во современиот вински свет се безмалку прецизно утврдени температурите на кои се пијат повеќето вина.
Ако утврдиме дека ашамбирањето се случува на 16 до 18 степени, тогаш тоа е и максималната температура за консумација на виното. Ретко ќе сретнете препорака над ова ниво. Значи ашамбрирањето се однесува на црвените вина. Белите не ги засега.
Шампанското и главно сите пенливи и ликерски вина се консумираат од 6 до 8 степени или најблиску до просечната температура на домашните ладилници.
Белите суви вина инатаму мошне популарните розеа се служат на 10 до 12 степени (иако трендовските препораки велат дека овие вина особено ако се послужени како аперитив можат да бидат и постудени.
Остануваат уште лесните црвени вина кои се пијат на 14 до 15 степени. Значи, остануваат вината за кои зборувавме претходно. Добрите, танински вина кои се ашамбрираат на 15 до 18 степени.
Внимавајте, вината многу бргу примаат топлина и видете сметка за тоа. Разладете еден два степени пониско.
Инаку во светот се одвиваат промени. Така на пример една куќа од Шампања произведува вино во кое може да се стават и коцки мраз!
А не се смета за злостор ако во коњакот се додаде некоја коцка мраз.
